Вариант 1
У адной невялікай дарозе, якая вядзе праз блізкае лясы, жыла Марына. Гэта была маладая дзяўчынка з вясёлымі вачыма і рудымі валасамі, якая кахала на працу ў небаязнае мясціне. Калі яна шла па дарозе, яна часам захаплялася красатай прыроды, а часам думала аб сваіх маразах і марах.
Аднаго дня, калі Марына шла па дарозе, яна наткнулася на вялікага мядзведзя. Мядзведзь стаў на шляху Марыны і гаркнуў на яе. Ад страху дзяўчынка замяцелася на месцы, не ведала, што рабіць. Але ў той момант яна згадала, што чула, якімі спакойнымі могуць быць камары. Марына пачала ціха гаварыць і рабіць некалькі крокаў назад. Што за нейкай час, мядзведзь узяў і пайшоў у сваё карапотнае. Марына сапраўды уставала ад радасці, што яна пазнаёмілася з гэтым незвычайным зьверам.
З таго часу Марына часта вярталася на гэты шлях, спадзяючыся, што знову сустрэне мядзведзя. Ён стаў для яе не толькі сімвалам мясцовага лясу, але і сапраўдным прыяцелем. Іх сувязь была незвычайнай і асаблівай. Мядзведзь вучыў Марыну спакойнаму адносіцца да небяспекі, а дзяўчынка аддавала яму сваю вяселле і тормоз.
Такім чынам, Марына і мядзведзь сталі незвычайнымі сябрамі, якія вучылі адзін аднаго многаму. Яны даказалі, што нават найбольшыя і найнябяспечныя зьверы могуць быць добрымі і прыемнымі сябрамі для людзей.
[expert_review_likes style=»button-1-color» size=»m» icons=»thumbs» alignment=»» show_icon=»1″ show_label=»1″ show_count=»1″ hide_dislikes=»0″ label_like=»Мне нравится» label_dislike=»Не нравится» name=»Вариант 1″ link=»#1″ post_id=»»]
Вариант 2
Жыл тоўсты мядзведзь ў вялікім лесе. У яго была вялікая, уцёсканая камара, дзе ён убачыў свае цудоўныя мёд. Усе жывёлы лесу ведалі, што мядзведзі збіраюць мёд, і гэты мёд быў найлепшым у ўсім лесе. Мядзведзь захапляўся сваім мёдам і захаваў яго добра ад усіх, хто прабаваў у атрыманні яго.
Аднаго дня за гарбатым дубам пабачыла вачамі свая дапаможніца — лісіца. Яна ведала, што мядзведзь мае вялікую камару з мёдам, і пастала ведаць, як ён атрымлівае яго. Лісіца паступіла хітра — яна прынясла мядзведзю шмат смачнага воцца і пачала славіць яго сваімі прыгожымі словамі. Мядзведзь быў зачараваны лісіцай і дазваляў ёй увайсці ў сваю камару.
Але яшчэ больш захапілі яго воцца, і мядзведзь пайшоў за лісіцай. Калі яны прыняліся за работу з мёдам, лісіца пачала зліваць мёд у банку. Мядзведзь узяўся за работу, але нешта пачуў за сабой і павернуўся да камары. І толькі ў той момант ён убачыў, што лісіца хацела паграбаваць яго мёд. Ён склопнуў камару і не пусціў у яе нікога, кром лісіцы, якая злітавала з дрэва з горэнням.
Такім чынам мядзведзь захаваў свой мёд і паказаў, што хітрыя планы не заўсёды даходзяць да мэты. Ён захаваў сваю камару і мёд ад пленаў, дазваляючы толькі сапраўдным сябром увайсці ў яе і пакласціць мёд у яго шматлікія падлагі.
[expert_review_likes style=»button-1-color» size=»m» icons=»thumbs» alignment=»» show_icon=»1″ show_label=»1″ show_count=»1″ hide_dislikes=»0″ label_like=»Мне нравится» label_dislike=»Не нравится» name=»Вариант 2″ link=»#2″ post_id=»»]
Вариант 3
У глыбіне падводнага ляса, дзе вець людзей ня запусціць нагляд за шкоднікамі свету, схаваўся мядзведзь. Вялізарная і сільная, ён каралеваў усім, хто адважыўся ўступіць у яго камары. Гэты лесны валадар мог быць выдатным сымбалам таго, як павінен выглядаць сапраўдны дазволеным адводам, які здольны пакінуць сваю мяцежную зямлю ад самых вялікіх акараз, ад самых глыбокіх праломаў.
Што бліжэй да краю яго тэрыторыі, гэтым трудна вярць у магчымасць нязгода. Яго адданыя хуткімі крокамі друзія, якія яго абароняюць, жадаюць паказаць і здаць карольскую паляванне такому няўдачніку. Яны датычна правільнымі: мядзведзь, які вельмі стурбаваны, узброены ў усюнагачная вопратка маеды. Аднак скажам ім не, пакуль не прадстваўлена рэзюльтат, паказанае пану.
Але нават у гэтай сваёй магутнасці, усё яшчэ лісце да сваіх прыбыткавых. Яго адпраўленьне на скурадачнасць, цьвёрдасць і прыгажосць што магаць быць зненараджанае незгоднасць з яго ўсесілым цёплым цэлям, што ён перадае ўнутры, у самых глубокіх крыніцах свайго існавання. Ён мае сваёмасць рвацца далей, пазбыцца вяселя, хадзіць рассыпаныя, але згубіцца.
Мядзведзю і яго камары не дазваляюць іншым рамантычным быццам перайсці да іх вялізарнага хатнюю. Ён валодае ўсёй тэрыторыяй і да не папускае нікога. Але у мянкі сваёй ён ведае, што адзін, каму давялося побачыць цяжарны, сапраўды бачыў яго ўсе, што жыццё.
[expert_review_likes style=»button-1-color» size=»m» icons=»thumbs» alignment=»» show_icon=»1″ show_label=»1″ show_count=»1″ hide_dislikes=»0″ label_like=»Мне нравится» label_dislike=»Не нравится» name=»Вариант 3″ link=»#3″ post_id=»»]
Вариант 4
У густай беларускай пачак лесныя камары лісы мядзведзь спрабуецца жыць у згодзе. Камары як удачнае схавішча пчёл, у якім мядзведзь можа лічыць на мёд інашчыя спазьвы. Мядзведзь, у сваю чаргу, дапамагае камарам ахоўваць сваю тэрыторыю ад непрыяцеляў. Такім чынам, камары і мядзведзь узаемадзеяюць, ствараючы злагоду ў лесе.
Лесныя камары абмяжоўваюць сваю тэрыторыю шуршаннем крылец, што пазначае мясціны для з’яўлення мядзведзя. Мядзведзь у сваю чаргу пераадолеўвае вялікія адлегласці, каб дабрацца да камар. Як толькі мядзведзь знойдзе камары, яны разумеюць, што адно аднаго не спачаткуюць, а дапамагаюць адной адной выжыць у няпрыязненай срэдзе.
Камары прыносяць мядзведзю мёд, што ёсць яго асноўным ежай. Мядзведзь, у сваю чаргу, рашае зьебраць усе нашчадкі камар, каб мець достатак ежы на ўвесь наступны год. Пры гэтым мядзведзь не пажадае зруйнаваць камары да канца, каб інашчыя тварыны таксама мелі шанец выжыць. Такім чынам, камары і мядзведзь жывуць у гармоніі і згодзе, прыехацца адаптавацца да жыцця ў лесе.
У выніку, камары і мядзведзь могуць лічыцца прыкладам сымбіёзісу ў прыродзе. Яны дапамагаюць адзін аднаму выжыць у цяжкіх умовах леснай сярэдзіны, ствараючы злагоду і ўзаемадапамогу. Гэты прыклад можа служыць нам узорам у адносінах з іншымі людзьмі і ствараць гармонію і згоду ў нашым свеце.
[expert_review_likes style=»button-1-color» size=»m» icons=»thumbs» alignment=»» show_icon=»1″ show_label=»1″ show_count=»1″ hide_dislikes=»0″ label_like=»Мне нравится» label_dislike=»Не нравится» name=»Вариант 4″ link=»#4″ post_id=»»]
Вариант 5
У жауі зайшлі спражаначнасці, і адзін зь іх быў мятыльным лісцем. Яны знаходзіліся ў сваім нірэтлівым свеце, дзе кожны дзень быў як новы шматоль. У гэтым свеце жыла была харома, якая мела кожнага свайго месца і сваю ролю. Неўзабаве у гэту харому праніклі змрок і гудзікі. Гэта быў мядзведзь, які паўстаў замесца на пасадзе вялікага вартальніка.
Мядзведзь быў вялікі і мацны, але ў той жа час штося мяккі і тыхі. Яго ўзаемадзеянне з іншымі жыццёвымі формамі было спакойным і разважным. У яго былі адметкі мудрасці і глыбокай ведамасці, што робіла яго сапраўдным вожам сям’і. Яго кампаненткі ўжо незабаром зразумелі, што ў яго была рашэннецкая мудрасць і яго слова мелі вялікую цэну.
Мядзведзь і кампаненткі сталі жыць у злучанні з прыродай, уразумелі і прыйшлі да разумення ўнутранага жыцця. Гэта заняло час і патрэбнасць у разуменні, але нарэшце, яны атрымалі адказы на свае пытанні. Мядзведзь вучыў іх, як зноў ажывіць зноў у сям’і, як занурвацца ў глыбокую мудрасць прыроды, як узмацніць свае душы і як стаць сапраўднымі стражамі землі.
У канцы, гэты мядзведзь быў не проста вартальнікам, але і найлепшым настаўнікам, які дапамог кампаненткам развіць свае душы і зразумець іх месцы ў свеце. Яны вучыліся ад мядзведзя вельмі шмат: адна з іх была ведамая і мудрая, іншая стала сіласцю і цялесным вартам. У іх была разнастайнасць, але яны усе былі злучаныя адным духам, узаемаўплываннем і ўзаемадапамогай.
У гэтым свеце мядзведзь быў прыкладным вожам, які вучыў і заслаўляў сваю сям’ю. Яго мудрасць была вялікая, яго душа была чыстая, і яго сэрца было вялікае. І ў гэтым свеце, майдзведзь і яго кампаненткі жылі шчасліва, суразмернасць з прыродай і пацярпелікія аднаму аднаго.
[expert_review_likes style=»button-1-color» size=»m» icons=»thumbs» alignment=»» show_icon=»1″ show_label=»1″ show_count=»1″ hide_dislikes=»0″ label_like=»Мне нравится» label_dislike=»Не нравится» name=»Вариант 5″ link=»#5″ post_id=»»]
Придумайте и вы свой вариант сказки «камары и мядзведзь»! Пишите в комментариях свои идеи!